disconsolatus
Latin
Etymology
From Latin dis- (“away”) + cōnsōlātus (“consoled”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dis.kon.soːˈlaː.tus/, [d̪ɪs̠kõːs̠oːˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dis.kon.soˈla.tus/, [d̪iskonsoˈläːt̪us]
Adjective
discōnsōlātus (feminine discōnsōlāta, neuter discōnsōlātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discōnsōlātus | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta | |
Genitive | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlātī | discōnsōlātōrum | discōnsōlātārum | discōnsōlātōrum | |
Dative | discōnsōlātō | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | ||||
Accusative | discōnsōlātum | discōnsōlātam | discōnsōlātum | discōnsōlātōs | discōnsōlātās | discōnsōlāta | |
Ablative | discōnsōlātō | discōnsōlātā | discōnsōlātō | discōnsōlātīs | |||
Vocative | discōnsōlāte | discōnsōlāta | discōnsōlātum | discōnsōlātī | discōnsōlātae | discōnsōlāta |
Related terms
References
- disconsolatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.