digereren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch digereren, from Old French digerer, from Latin digerō.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌdiɣəˈreːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: di‧ge‧re‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

digereren

  1. (transitive, archaic) to tolerate, to stand, to endure
  2. (transitive, archaic) to digest

Inflection
Inflection of digereren (weak)
infinitive digereren
past singular digereerde
past participle gedigereerd
infinitive digereren
gerund digereren n
present tense past tense
1st person singular digereerdigereerde
2nd person sing. (jij) digereertdigereerde
2nd person sing. (u) digereertdigereerde
2nd person sing. (gij) digereertdigereerde
3rd person singular digereertdigereerde
plural digererendigereerden
subjunctive sing.1 digereredigereerde
subjunctive plur.1 digererendigereerden
imperative sing. digereer
imperative plur.1 digereert
participles digererendgedigereerd
1) Archaic.

Synonyms

(tolerate):

(digest):

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.