dierentuin
Dutch
Etymology
From dier (“animal”) + -en- + tuin (“garden”). Cf. German Tiergarten, English zoological garden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdiː.rə(n)ˌtœy̯n/
Audio (file) - Hyphenation: die‧ren‧tuin
Noun
dierentuin m (plural dierentuinen, diminutive dierentuintje n)
- zoo [from early 19th c.]
- Synonyms: diergaarde, dierenpark, dierenperk
- Een gevaarlijk roofdier is ontsnapt uit de dierentuin.
- A dangerous predator has escaped from the zoo.
Derived terms
- dierentuindier
Descendants
- Afrikaans: dieretuin
- → Indonesian: kebun binatang, bunbin; bonbin (calque)
- → Malay: kebun binatang
- → Malay: taman haiwan (calque)
- → Papiamentu: dierentuin
- → West Frisian: dieretún (calque)
See also
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.