devocatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēvocō
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēvocātus | dēvocāta | dēvocātum | dēvocātī | dēvocātae | dēvocāta | |
Genitive | dēvocātī | dēvocātae | dēvocātī | dēvocātōrum | dēvocātārum | dēvocātōrum | |
Dative | dēvocātō | dēvocātō | dēvocātīs | ||||
Accusative | dēvocātum | dēvocātam | dēvocātum | dēvocātōs | dēvocātās | dēvocāta | |
Ablative | dēvocātō | dēvocātā | dēvocātō | dēvocātīs | |||
Vocative | dēvocāte | dēvocāta | dēvocātum | dēvocātī | dēvocātae | dēvocāta |
References
- devocatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.