desiliens

Latin

Etymology

Present participle of dēsiliō.

Participle

dēsiliēns m, f, n (genitive dēsilientis); third declension

  1. dismounting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēsiliēns dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia
Genitive dēsilientis dēsilientis dēsilientium dēsilientium
Dative dēsilientī dēsilientī dēsilientibus dēsilientibus
Accusative dēsilientem dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia
Ablative dēsilientī dēsilientī dēsilientibus dēsilientibus
Vocative dēsiliēns dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.