desiliens
Latin
Etymology
Present participle of dēsiliō.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēsiliēns | dēsiliēns | dēsilientēs | dēsilientia | |
Genitive | dēsilientis | dēsilientis | dēsilientium | dēsilientium | |
Dative | dēsilientī | dēsilientī | dēsilientibus | dēsilientibus | |
Accusative | dēsilientem | dēsiliēns | dēsilientēs | dēsilientia | |
Ablative | dēsilientī | dēsilientī | dēsilientibus | dēsilientibus | |
Vocative | dēsiliēns | dēsiliēns | dēsilientēs | dēsilientia |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.