delinquentia

Interlingua

Noun

delinquentia (plural delinquentias)

  1. delinquency

Latin

Etymology 1

From dēlinquēns (transgressing”, “offending) + -ia (abstract noun-forming suffix).

Pronunciation

  • dēlinquentia: (Classical) IPA(key): /deː.linˈkʷen.ti.a/, [d̪eːlʲɪŋˈkʷɛn̪t̪iä]
  • dēlinquentia: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.linˈkwen.t͡si.a/, [d̪eliŋˈkwɛnt̪͡s̪iä]
  • dēlinquentiā: (Classical) IPA(key): /deː.linˈkʷen.ti.aː/, [d̪eːlʲɪŋˈkʷɛn̪t̪iäː]
  • dēlinquentiā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.linˈkwen.t͡si.a/, [d̪eliŋˈkwɛnt̪͡s̪iä]

Noun

dēlinquentia f (genitive dēlinquentiae); first declension

  1. (Late Latin) misdeed, offense, transgression
    Synonyms: dēlictum, peccātum, scelus, crīmen, vitium, noxa, facinus, iniūria, error, culpa, malum, commissum, maleficium
    Antonyms: bonum, rēctum, virtūs
Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēlinquentia dēlinquentiae
Genitive dēlinquentiae dēlinquentiārum
Dative dēlinquentiae dēlinquentiīs
Accusative dēlinquentiam dēlinquentiās
Ablative dēlinquentiā dēlinquentiīs
Vocative dēlinquentia dēlinquentiae
Descendants

References

Etymology 2

From dēlinquēns.

Pronunciation

Participle

dēlinquentia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of dēlinquēns
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.