deificus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deˈi.fi.kus/, [d̪eˈɪfɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /deˈi.fi.kus/, [d̪eˈiːfikus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | deificus | deifica | deificum | deificī | deificae | deifica | |
Genitive | deificī | deificae | deificī | deificōrum | deificārum | deificōrum | |
Dative | deificō | deificō | deificīs | ||||
Accusative | deificum | deificam | deificum | deificōs | deificās | deifica | |
Ablative | deificō | deificā | deificō | deificīs | |||
Vocative | deifice | deifica | deificum | deificī | deificae | deifica |
References
- “deificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.