decoquens

Latin

Etymology

Present participle of dēcoquō

Participle

dēcoquēns m or f or n (genitive dēcoquentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēcoquēns dēcoquēns dēcoquentēs dēcoquentia
Genitive dēcoquentis dēcoquentis dēcoquentium dēcoquentium
Dative dēcoquentī dēcoquentī dēcoquentibus dēcoquentibus
Accusative dēcoquentem dēcoquēns dēcoquentēs, dēcoquentīs dēcoquentia
Ablative dēcoquente, dēcoquentī1 dēcoquente, dēcoquentī1 dēcoquentibus dēcoquentibus
Vocative dēcoquēns dēcoquēns dēcoquentēs dēcoquentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.