deblateratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of deblaterō

Participle

deblaterātus m (feminine deblaterāta, neuter deblaterātum); first/second declension

  1. blabbed, foolishly blabbed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative deblaterātus deblaterāta deblaterātum deblaterātī deblaterātae deblaterāta
Genitive deblaterātī deblaterātae deblaterātī deblaterātōrum deblaterātārum deblaterātōrum
Dative deblaterātō deblaterātae deblaterātō deblaterātīs deblaterātīs deblaterātīs
Accusative deblaterātum deblaterātam deblaterātum deblaterātōs deblaterātās deblaterāta
Ablative deblaterātō deblaterātā deblaterātō deblaterātīs deblaterātīs deblaterātīs
Vocative deblaterāte deblaterāta deblaterātum deblaterātī deblaterātae deblaterāta

References

  • Tyronis Thesaurus: Or, Entick's Latin-English Dictionary, with a Classical Index of the Preterperfects and Supines of Verbs. By William Crakelt, Baltimore, 1840, p. 142 (books.google): „Dēblătĕrātus, a, um. pt. foolishly blabbed.“
  • The New Latin and English Dictionary. By John Entick, London, 1771 (MDCCLXXI), column BLA (books.google): „Blabbed, deblateratus.“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.