díoth

Irish

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

díoth m (genitive singular díotha, nominative plural díothanna)

  1. stinging sensation, twinge; thrill
Declension
Declension of díoth

Third declension

Bare forms:

Case Singular Plural
Nominative díoth díothanna
Vocative a dhíoth a dhíothanna
Genitive díotha díothanna
Dative díoth díothanna

Forms with the definite article:

Case Singular Plural
Nominative an díoth na díothanna
Genitive an díotha na ndíothanna
Dative leis an díoth

don díoth

 leis na díothanna

Etymology 2

See díth.

Noun

díoth f pl

  1. genitive plural of díth (“loss; deprivation, destruction; want, lack; need, requirement”)

Etymology 3

See díothaigh.

Verb

díoth (present analytic díothann, future analytic díothfaidh, verbal noun díothadh, past participle díota)

  1. (transitive) Alternative form of díothaigh (“destroy, eliminate; annihilate, exterminate”)
Conjugation
conjugation of díoth (first conjugation – A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present díothaim díothann tú;
díothair†		 díothann sé, sí díothaimid díothann sibh díothann siad;
díothaid†		 a dhíothann; a dhíothas /
a ndíothann*; a ndíothas*		 díotar
past dhíoth mé; dhíothas dhíoth tú; dhíothais dhíoth sé, sí dhíothamar; dhíoth muid dhíoth sibh; dhíothabhair dhíoth siad; dhíothadar a dhíoth /
ar dhíoth*		 díothadh
past habitual dhíothainn / ndíothainn‡‡ dhíotá / ndíotᇇ dhíothadh sé, sí / ndíothadh sé, s퇇 dhíothaimis; dhíothadh muid / ndíothaimis‡‡; ndíothadh muid‡‡ dhíothadh sibh / ndíothadh sibh‡‡ dhíothaidís; dhíothadh siad / ndíothaidís‡‡; ndíothadh siad‡‡ a dhíothadh /
a ndíothadh*		 dhíotaí / ndíota퇇
future díothfaidh mé;
díothfad		 díothfaidh tú;
díothfair†		 díothfaidh sé, sí díothfaimid;
díothfaidh muid		 díothfaidh sibh díothfaidh siad;
díothfaid†		 a dhíothfaidh; a dhíothfas /
a ndíothfaidh*; a ndíothfas*		 díothfar
conditional dhíothfainn / ndíothfainn‡‡ dhíothfá / ndíothfᇇ dhíothfadh sé, sí / ndíothfadh sé, s퇇 dhíothfaimis; dhíothfadh muid / ndíothfaimis‡‡; ndíothfadh muid‡‡ dhíothfadh sibh / ndíothfadh sibh‡‡ dhíothfaidís; dhíothfadh siad / ndíothfaidís‡‡; ndíothfadh siad‡‡ a dhíothfadh /
a ndíothfadh*		 dhíothfaí / ndíothfa퇇
subjunctive present go ndíotha mé;
go ndíothad†		 go ndíotha tú;
go ndíothair†		 go ndíotha sé, sí go ndíothaimid;
go ndíotha muid		 go ndíotha sibh go ndíotha siad;
go ndíothaid†		 — go ndíotar
past dá ndíothainn dá ndíotá dá ndíothadh sé, sí dá ndíothaimis;
dá ndíothadh muid		 dá ndíothadh sibh dá ndíothaidís;
dá ndíothadh siad		 — dá ndíotaí
imperative díothaim díoth díothadh sé, sí díothaimis díothaigí;
díothaidh†		 díothaidís — díotar
verbal noun díothadh
past participle díota

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
díoth dhíoth ndíoth
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References
  • Ó Dónaill, Niall (1977) “díoth”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
  • “twinge”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2024
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.