czasownik posiłkowy
Polish
Etymology
Literally, “auxiliary verb”.
Pronunciation
- IPA(key): /t͡ʂaˈsɔv.ɲik pɔ.ɕiwˈkɔ.vɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvɨ
Noun
- (grammar) auxiliary verb (verb that accompanies the main verb in a clause in order to make distinctions in tense, mood, voice, or aspect)
Declension
Declension of czasownik posiłkowy
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | czasownik posiłkowy | czasowniki posiłkowe |
| genitive | czasownika posiłkowego | czasowników posiłkowych |
| dative | czasownikowi posiłkowemu | czasownikom posiłkowym |
| accusative | czasownik posiłkowy | czasowniki posiłkowe |
| instrumental | czasownikiem posiłkowym | czasownikami posiłkowymi |
| locative | czasowniku posiłkowym | czasownikach posiłkowych |
| vocative | czasowniku posiłkowy | czasowniki posiłkowe |
Further reading
- czasownik posiłkowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- czasownik posiłkowy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.