consolideren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch consolideren, from Old French consolider, from Latin cōnsolidō.

Pronunciation
  • IPA(key): /kɔnsoːliˈdeːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: con‧so‧li‧de‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

consolideren

  1. (transitive) to consolidate, to strengthen
    Het bedrijf zal verschillende afdelingen samenvoegen om de efficiëntie te consolideren en kosten te besparen.
    The company will merge various departments to consolidate efficiency and save costs.
    De politieke partijen werken samen om hun macht te consolideren en een sterke coalitie te vormen.
    The political parties are working together to consolidate their power and form a strong coalition.

Inflection
Inflection of consolideren (weak)
infinitive consolideren
past singular consolideerde
past participle geconsolideerd
infinitive consolideren
gerund consolideren n
present tense past tense
1st person singular consolideerconsolideerde
2nd person sing. (jij) consolideertconsolideerde
2nd person sing. (u) consolideertconsolideerde
2nd person sing. (gij) consolideertconsolideerde
3rd person singular consolideertconsolideerde
plural consoliderenconsolideerden
subjunctive sing.1 consolidereconsolideerde
subjunctive plur.1 consoliderenconsolideerden
imperative sing. consolideer
imperative plur.1 consolideert
participles consoliderendgeconsolideerd
1) Archaic.

Descendants
  • Afrikaans: konsolideer
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.