consecratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnsecrō.

Participle

cōnsecrātus (feminine cōnsecrāta, neuter cōnsecrātum); first/second-declension participle

  1. consecrated, dedicated
  2. sanctified

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnsecrātus cōnsecrāta cōnsecrātum cōnsecrātī cōnsecrātae cōnsecrāta
Genitive cōnsecrātī cōnsecrātae cōnsecrātī cōnsecrātōrum cōnsecrātārum cōnsecrātōrum
Dative cōnsecrātō cōnsecrātō cōnsecrātīs
Accusative cōnsecrātum cōnsecrātam cōnsecrātum cōnsecrātōs cōnsecrātās cōnsecrāta
Ablative cōnsecrātō cōnsecrātā cōnsecrātō cōnsecrātīs
Vocative cōnsecrāte cōnsecrāta cōnsecrātum cōnsecrātī cōnsecrātae cōnsecrāta

References

  • consecratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.