conquerir

See also: conquérir

Catalan

Etymology

From a Vulgar Latin root *conquerīre, from Latin conquīrere (compare Occitan conquerir, French conquérir, Romanian cuceri).

Pronunciation

  • IPA(key): (Central) [kuŋ.kəˈɾi]
  • IPA(key): (Balearic) [koŋ.kəˈɾi]
  • IPA(key): (Valencian) [koŋ.keˈɾiɾ]
  • (file)
  • Rhymes: -i(ɾ)

Verb

conquerir (first-person singular present conquereixo, first-person singular preterite conquerí, past participle conquerit)

  1. to conquer
    Synonym: conquistar

Conjugation

Derived terms

Further reading

Galician

Alternative forms

Etymology

From Old Galician-Portuguese conquerer (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin conquaerere, from conquīrere, present active infinitive of conquīrō (compare Catalan conquerir, French conquérir, Romanian cuceri).

Pronunciation

  • IPA(key): [kʊŋkeˈɾiɾ]

Verb

conquerir

  1. (literary) to conquer
    Synonym: conquistar

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

References

  • conquerer” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • conquer” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • conquerir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • conquerir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Occitan

Etymology

From Old Occitan [Term?] (compare Catalan conquerir), from a Vulgar Latin root *conquerīre, from Latin conquīrere, present active infinitive of conquīrō.

Pronunciation

  • (file)

Verb

conquerir

  1. to conquer

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.