conligens

Latin

Etymology

Present participle of conligō

Participle

conligēns m or f or n (genitive conligentis); third declension

  1. gathering
  2. collecting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative conligēns conligēns conligentēs conligentia
Genitive conligentis conligentis conligentium conligentium
Dative conligentī conligentī conligentibus conligentibus
Accusative conligentem conligēns conligentēs, conligentīs conligentia
Ablative conligente, conligentī1 conligente, conligentī1 conligentibus conligentibus
Vocative conligēns conligēns conligentēs conligentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.