concupitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of concupīscō.

Participle

concupītus (feminine concupīta, neuter concupītum); first/second-declension participle

  1. coveted

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative concupītus concupīta concupītum concupītī concupītae concupīta
Genitive concupītī concupītae concupītī concupītōrum concupītārum concupītōrum
Dative concupītō concupītō concupītīs
Accusative concupītum concupītam concupītum concupītōs concupītās concupīta
Ablative concupītō concupītā concupītō concupītīs
Vocative concupīte concupīta concupītum concupītī concupītae concupīta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.