commortuus

Latin

Etymology

Perfect participle of commorior

Participle

commortuus m (feminine commortua, neuter commortuum); first/second declension

  1. died with another

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative commortuus commortua commortuum commortuī commortuae commortua
Genitive commortuī commortuae commortuī commortuōrum commortuārum commortuōrum
Dative commortuō commortuae commortuō commortuīs commortuīs commortuīs
Accusative commortuum commortuam commortuum commortuōs commortuās commortua
Ablative commortuō commortuā commortuō commortuīs commortuīs commortuīs
Vocative commortue commortua commortuum commortuī commortuae commortua
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.