comhair

Irish

Alternative forms

Pronunciation

Etymology 1

From Old Irish comair (“in front of”).

Noun

comhair

  1. Only used in faoi chomhair, i gcomhair, and os comhair

Further reading

Etymology 2

Possibly a back-formation from comhaireamh (“count; calculation, reckoning”), from comh- (“common, collective”) +‎ áireamh (“count, counting, enumeration”).

Verb

comhair (present analytic comhaireann, future analytic comhairfidh, verbal noun comhaireamh, past participle comhairthe)

  1. (transitive, intransitive) count
  2. (transitive, intransitive) calculate
Conjugation
conjugation of comhair (first conjugation – A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present comhairim comhaireann tú;
comhairir†		 comhaireann sé, sí comhairimid comhaireann sibh comhaireann siad;
comhairid†		 a chomhaireann; a chomhaireas /
a gcomhaireann*; a gcomhaireas*		 comhairtear
past chomhair mé; chomhaireas chomhair tú; chomhairis chomhair sé, sí chomhaireamar; chomhair muid chomhair sibh; chomhaireabhair chomhair siad; chomhaireadar a chomhair /
ar chomhair*		 comhaireadh
past habitual chomhairinn / gcomhairinn‡‡ chomhairteá / gcomhairteᇇ chomhaireadh sé, sí / gcomhaireadh sé, s퇇 chomhairimis; chomhaireadh muid / gcomhairimis‡‡; gcomhaireadh muid‡‡ chomhaireadh sibh / gcomhaireadh sibh‡‡ chomhairidís; chomhaireadh siad / gcomhairidís‡‡; gcomhaireadh siad‡‡ a chomhaireadh /
a gcomhaireadh*		 chomhairtí / gcomhairt퇇
future comhairfidh mé;
comhairfead		 comhairfidh tú;
comhairfir†		 comhairfidh sé, sí comhairfimid;
comhairfidh muid		 comhairfidh sibh comhairfidh siad;
comhairfid†		 a chomhairfidh; a chomhairfeas /
a gcomhairfidh*; a gcomhairfeas*		 comhairfear
conditional chomhairfinn / gcomhairfinn‡‡ chomhairfeá / gcomhairfeᇇ chomhairfeadh sé, sí / gcomhairfeadh sé, s퇇 chomhairfimis; chomhairfeadh muid / gcomhairfimis‡‡; gcomhairfeadh muid‡‡ chomhairfeadh sibh / gcomhairfeadh sibh‡‡ chomhairfidís; chomhairfeadh siad / gcomhairfidís‡‡; gcomhairfeadh siad‡‡ a chomhairfeadh /
a gcomhairfeadh*		 chomhairfí / gcomhairf퇇
subjunctive present go gcomhaire mé;
go gcomhairead†		 go gcomhaire tú;
go gcomhairir†		 go gcomhaire sé, sí go gcomhairimid;
go gcomhaire muid		 go gcomhaire sibh go gcomhaire siad;
go gcomhairid†		 — go gcomhairtear
past dá gcomhairinn dá gcomhairteá dá gcomhaireadh sé, sí dá gcomhairimis;
dá gcomhaireadh muid		 dá gcomhaireadh sibh dá gcomhairidís;
dá gcomhaireadh siad		 — dá gcomhairtí
imperative comhairim comhair comhaireadh sé, sí comhairimis comhairigí;
comhairidh†		 comhairidís — comhairtear
verbal noun comhaireamh
past participle comhairthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Further reading

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

comhair m pl

  1. inflection of comhar:
    1. vocative/genitive singular
    2. nominative/dative plural

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
comhair chomhair gcomhair
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.