coilltigh

Irish

Etymology 1

From coill +‎ -tigh.

Verb

coilltigh (present analytic coilltíonn, future analytic coillteoidh, verbal noun coilltiú, past participle coilltithe)

(transitive) forest, afforest
Synonym: foraoisigh

Conjugation

conjugation of coilltigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	coilltím	coilltíonn tú; coilltír^†	coilltíonn sé, sí	coilltímid; coilltíonn muid	coilltíonn sibh	coilltíonn siad; coilltíd^†	a choilltíonn; a choilltíos / a gcoilltíonn; a gcoilltíos	coilltítear
	past	choilltigh mé; choilltíos	choilltigh tú; choilltís	choilltigh sé, sí	choilltíomar; choilltigh muid	choilltigh sibh; choilltíobhair	choilltigh siad; choilltíodar	a choilltigh / ar choilltigh*	coilltíodh
	past habitual	choilltínn / gcoilltínn‡‡	choilltíteá / gcoilltíteá‡‡	choilltíodh sé, sí / gcoilltíodh sé, sí‡‡	choilltímis; choilltíodh muid / gcoilltímis‡‡; gcoilltíodh muid‡‡	choilltíodh sibh / gcoilltíodh sibh‡‡	choilltídís; choilltíodh siad / gcoilltídís‡‡; gcoilltíodh siad‡‡	a choilltíodh / a gcoilltíodh*	choilltítí / gcoilltítí‡‡
future		coillteoidh mé; coillteod; coillteochaidh mé^†	coillteoidh tú; coillteoir^†; coillteochaidh tú^†	coillteoidh sé, sí; coillteochaidh sé, sí^†	coillteoimid; coillteoidh muid; coillteochaimid^†; coillteochaidh muid^†	coillteoidh sibh; coillteochaidh sibh^†	coillteoidh siad; coillteoid^†; coillteochaidh siad^†	a choillteoidh; a choillteos; a choillteochaidh^†; a choillteochas^† / a gcoillteoidh; a gcoillteos; a gcoillteochaidh^†; a gcoillteochas^†	coillteofar; coillteochar^†
conditional		choillteoinn; choillteochainn^† / gcoillteoinn‡‡; gcoillteochainn^†‡‡	choillteofá; choillteochthá^† / gcoillteofá‡‡; gcoillteochthá^†‡‡	choillteodh sé, sí; choillteochadh sé, sí^† / gcoillteodh sé, sí‡‡; gcoillteochadh sé, sí^†‡‡	choillteoimis; choillteodh muid; choillteochaimis^†; choillteochadh muid^† / gcoillteoimis‡‡; gcoillteodh muid‡‡; gcoillteochaimis^†‡‡; gcoillteochadh muid^†‡‡	choillteodh sibh; choillteochadh sibh^† / gcoillteodh sibh‡‡; gcoillteochadh sibh^†‡‡	choillteoidís; choillteodh siad; choillteochadh siad^† / gcoillteoidís‡‡; gcoillteodh siad‡‡; gcoillteochadh siad^†‡‡	a choillteodh; a choillteochadh^† / a gcoillteodh; a gcoillteochadh^†	choillteofaí; choillteochthaí^† / gcoillteofaí‡‡; gcoillteochthaí^†‡‡
subjunctive	present	go gcoilltí mé; go gcoilltíod^†	go gcoilltí tú; go gcoilltír^†	go gcoilltí sé, sí	go gcoilltímid; go gcoilltí muid	go gcoilltí sibh	go gcoilltí siad; go gcoilltíd^†	—	go gcoilltítear
subjunctive	past	dá gcoilltínn	dá gcoilltíteá	dá gcoilltíodh sé, sí	dá gcoilltímis; dá gcoilltíodh muid	dá gcoilltíodh sibh	dá gcoilltídís; dá gcoilltíodh siad	—	dá gcoilltítí
imperative		coilltím	coilltigh	coilltíodh sé, sí	coilltímis	coilltígí; coilltídh^†	coilltídís	—	coilltítear
verbal noun		coilltiú
past participle		coilltithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

coilltigh

inflection of coillteach (“wooded, sylvan”):
1. genitive/vocative singular masculine
2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
coilltigh	choilltigh	gcoilltigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.