circumponens

Latin

Etymology

Present participle of circumpōnō.

Participle

circumpōnēns m, f, n (genitive circumpōnentis); third declension

  1. placing, putting or setting around

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative circumpōnēns circumpōnēns circumpōnentēs circumpōnentia
Genitive circumpōnentis circumpōnentis circumpōnentium circumpōnentium
Dative circumpōnentī circumpōnentī circumpōnentibus circumpōnentibus
Accusative circumpōnentem circumpōnēns circumpōnentēs circumpōnentia
Ablative circumpōnentī circumpōnentī circumpōnentibus circumpōnentibus
Vocative circumpōnēns circumpōnēns circumpōnentēs circumpōnentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.