circumplectens
Latin
Etymology
Present participle of circumplectō.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia | ||
Genitive | circumplectentis | circumplectentium | |||
Dative | circumplectentī | circumplectentibus | |||
Accusative | circumplectentem | circumplectēns | circumplectentēs, circumplectentīs | circumplectentia | |
Ablative | circumplectente, circumplectentī1 | circumplectentibus | |||
Vocative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.