buĉi

See also: buci

Esperanto

Etymology

From English butcher, ultimately from Medieval Latin buccus (“he-goat”), a word of mixed Celtic and Germanic origin.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈbut͡ʃi]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -ut͡ʃi
  • Hyphenation: bu‧ĉi

Verb

buĉi (present buĉas, past buĉis, future buĉos, conditional buĉus, volitive buĉu)

  1. to slaughter
  2. to butcher

Conjugation
Conjugation of buĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense buĉas buĉis buĉos
active participle buĉanta buĉantaj buĉinta buĉintaj buĉonta buĉontaj
acc. buĉantan buĉantajn buĉintan buĉintajn buĉontan buĉontajn
passive participle buĉata buĉataj buĉita buĉitaj buĉota buĉotaj
acc. buĉatan buĉatajn buĉitan buĉitajn buĉotan buĉotajn
nominal active participle buĉanto buĉantoj buĉinto buĉintoj buĉonto buĉontoj
acc. buĉanton buĉantojn buĉinton buĉintojn buĉonton buĉontojn
nominal passive participle buĉato buĉatoj buĉito buĉitoj buĉoto buĉotoj
acc. buĉaton buĉatojn buĉiton buĉitojn buĉoton buĉotojn
adverbial active participle buĉante buĉinte buĉonte
adverbial passive participle buĉate buĉite buĉote
infinitive buĉi imperative buĉu conditional buĉus

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.