binnendringen

Dutch

Etymology

From binnen + dringen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɪ.nə(n)ˌdrɪ.ŋə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: bin‧nen‧drin‧gen

Verb

binnendringen

  1. (transitive, intransitive) to encroach, to intrude, to penetrate, to invade, to interlope (to intrude unrightfully on someone else's rights or territory)

Inflection

Inflection of binnendringen (strong class 3a, separable)
infinitive binnendringen
past singular drong binnen
past participle binnengedrongen
infinitive binnendringen
gerund binnendringen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dring binnendrong binnenbinnendringbinnendrong
2nd person sing. (jij) dringt binnendrong binnenbinnendringtbinnendrong
2nd person sing. (u) dringt binnendrong binnenbinnendringtbinnendrong
2nd person sing. (gij) dringt binnendrongt binnenbinnendringtbinnendrongt
3rd person singular dringt binnendrong binnenbinnendringtbinnendrong
plural dringen binnendrongen binnenbinnendringenbinnendrongen
subjunctive sing.1 dringe binnendronge binnenbinnendringebinnendronge
subjunctive plur.1 dringen binnendrongen binnenbinnendringenbinnendrongen
imperative sing. dring binnen
imperative plur.1 dringt binnen
participles binnendringendbinnengedrongen
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.