bimaculatus

Latin

Etymology

From bi- + maculatus.

Pronunciation

Adjective

bimaculātus (feminine bimaculāta, neuter bimaculātum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) two-spotted

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative bimaculātus bimaculāta bimaculātum bimaculātī bimaculātae bimaculāta
Genitive bimaculātī bimaculātae bimaculātī bimaculātōrum bimaculātārum bimaculātōrum
Dative bimaculātō bimaculātō bimaculātīs
Accusative bimaculātum bimaculātam bimaculātum bimaculātōs bimaculātās bimaculāta
Ablative bimaculātō bimaculātā bimaculātō bimaculātīs
Vocative bimaculāte bimaculāta bimaculātum bimaculātī bimaculātae bimaculāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.