biesiadniczy

Polish

Etymology

From biesiadnik +‎ -y. First attested in 1805.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /bjɛ.ɕadˈɲi.t͡ʂɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨ
  • Syllabification: bie‧siad‧ni‧czy

Adjective

biesiadniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) banqueter, feaster

Declension
Declension of biesiadniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative biesiadniczy biesiadnicza biesiadnicze biesiadniczy biesiadnicze
genitive biesiadniczego biesiadniczej biesiadniczego biesiadniczych
dative biesiadniczemu biesiadniczej biesiadniczemu biesiadniczym
accusative biesiadniczego biesiadniczy biesiadniczą biesiadnicze biesiadniczych biesiadnicze
instrumental biesiadniczym biesiadniczą biesiadniczym biesiadniczymi
locative biesiadniczym biesiadniczej biesiadniczym biesiadniczych
adjective
adverb
nouns
verb

References
  1. Nicolas Boileau Despréaux (1805) Satyry ¬Boileau ¬Despreaux: wierszem polskim przełożone, z przystosowaniem do polskich rzeczy‎ (in Polish), page 25‎

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.