bibliograf

Polish

Etymology

Back-formation from bibliografia. First attested in 1801.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /biˈbljɔ.ɡraf/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔɡraf
  • Syllabification: bi‧blio‧graf

Noun

bibliograf m pers (female equivalent bibliografka)

  1. bibliographer

Declension

adjective
adverb
noun

References

  1. Władysław Knapiński (326) Materiały, notatki i wycinki z gazet ks. Władysława Knapińskiego, dotyczące zakonów w Polsce i za granicą, zbierane do prac autorskich i redakcyjnych, page 1801
  2. bibliograf in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bibliograf in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bibliograf in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

Borrowed from French bibliographe. By surface analysis, biblio- + -graf.

Noun

bibliograf m (plural bibliografi)

  1. bibliographer

Declension

Volapük

Noun

bibliograf (nominative plural bibliografs)

  1. bibliography

Declension

Derived terms

  • bibliografan
  • bibliografik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.