białoskórnik

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ skóra +‎ -nik. First attested in 1780.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bja.wɔsˈkur.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -urɲik
  • Syllabification: bia‧łos‧kór‧nik

Noun

białoskórnik m pers

  1. (artisanry) a person specializing in tanning leather for clothing

Declension
Declension of białoskórnik
singular plural
nominative białoskórnik białoskórnicy/białoskórniki (deprecative)
genitive białoskórnika białoskórników
dative białoskórnikowi białoskórnikom
accusative białoskórnika białoskórników
instrumental białoskórnikiem białoskórnikami
locative białoskórniku białoskórnikach
vocative białoskórniku białoskórnicy

Derived terms
adjective
noun

References
  1. Grzegorz Knapski (1780) Thesauri polono-latino-graeci tomus ...: Thesaurus latino-polono-germanicus : [Nebst:] Appendix ... continens historias & fabulas poeticas, item nomina propria ...‎ (in Latin), page 236
  2. białoskórnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.