bezspójnikowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ spójnikowy. First attested in 1847.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bɛs.spuj.ɲiˈkɔ.vɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: bez‧spój‧ni‧ko‧wy

Adjective

bezspójnikowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (grammar) conjunctionless

Declension
Declension of bezspójnikowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bezspójnikowy bezspójnikowa bezspójnikowe bezspójnikowi bezspójnikowe
genitive bezspójnikowego bezspójnikowej bezspójnikowego bezspójnikowych
dative bezspójnikowemu bezspójnikowej bezspójnikowemu bezspójnikowym
accusative bezspójnikowego bezspójnikowy bezspójnikową bezspójnikowe bezspójnikowych bezspójnikowe
instrumental bezspójnikowym bezspójnikową bezspójnikowym bezspójnikowymi
locative bezspójnikowym bezspójnikowej bezspójnikowym bezspójnikowych
noun

References
  1. Teodozy Sierociński (1847) Grammatyka polska. Cz. 2, Z załączeniem nauki o postaciach retorycznych, o wierszowaniu i o stylu‎, page 18: “Zdania bowiem główne są bezspójnikowe, albo zaczynają się od spójników przyczynowych, wnioskowych, tudzież od gdy, kiedy, użytych zamiast ponieważ, albo od przysłóków porządkowych.”
  2. bezspójnikowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.