bezkońcówkowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ końcówkowy. First attested in 1905.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /bɛs.kɔɲ.t͡sufˈkɔ.vɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: bez‧koń‧ców‧ko‧wy

Adjective

bezkońcówkowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (linguistic morphology) suffixless
    Synonyms: bezprzyrostkowy, bezsufiksalny

Declension
Declension of bezkońcówkowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bezkońcówkowy bezkońcówkowa bezkońcówkowe bezkońcówkowi bezkońcówkowe
genitive bezkońcówkowego bezkońcówkowej bezkońcówkowego bezkońcówkowych
dative bezkońcówkowemu bezkońcówkowej bezkońcówkowemu bezkońcówkowym
accusative bezkońcówkowego bezkońcówkowy bezkońcówkową bezkońcówkowe bezkońcówkowych bezkońcówkowe
instrumental bezkońcówkowym bezkońcówkową bezkońcówkowym bezkońcówkowymi
locative bezkońcówkowym bezkońcówkowej bezkońcówkowym bezkońcówkowych
noun

References
  1. bezkońcówkowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.