bewerkstelligen

Dutch

Etymology

Borrowed from German bewerkstelligen. Equivalent to werkstellig + be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈʋɛrkstɛləɣə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧werk‧stel‧li‧gen

Verb

bewerkstelligen

  1. (transitive) to bring about, to realize
    Synonyms: realiseren, teweegbrengen

Inflection

Conjugation of bewerkstelligen (weak, prefixed)
infinitive bewerkstelligen
past singular bewerkstelligde
past participle bewerkstelligd
infinitive bewerkstelligen
gerund bewerkstelligen n
present tense past tense
1st person singular bewerkstelligbewerkstelligde
2nd person sing. (jij) bewerkstelligtbewerkstelligde
2nd person sing. (u) bewerkstelligtbewerkstelligde
2nd person sing. (gij) bewerkstelligtbewerkstelligde
3rd person singular bewerkstelligtbewerkstelligde
plural bewerkstelligenbewerkstelligden
subjunctive sing.1 bewerkstelligebewerkstelligde
subjunctive plur.1 bewerkstelligenbewerkstelligden
imperative sing. bewerkstellig
imperative plur.1 bewerkstelligt
participles bewerkstelligendbewerkstelligd
1) Archaic.

Derived terms

  • bewerkstelliging

Descendants

  • Afrikaans: bewerkstellig

German

Pronunciation

  • IPA(key): [bəˈvɛʁkʃtɛliɡn̩], /bəˈvɛʁkʃtɛliɡən/
  • (file)
  • (file)
  • (file)

Verb

bewerkstelligen (weak, third-person singular present bewerkstelligt, past tense bewerkstelligte, past participle bewerkstelligt, auxiliary haben)

  1. (transitive, something difficult) to bring about, realize

Conjugation

Descendants

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.