błyszczący

Polish

Etymology

From błyszczeć +‎ -ący. First attested in 1560.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bwɨʂˈt͡ʂɔn.t͡sɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡sɨ
  • Syllabification: błysz‧czą‧cy

Adjective

błyszczący (comparative bardziej błyszczący, superlative najbardziej błyszczący, derived adverb błyszcząco)

  1. brilliant, glossy, resplendent, scintillant, sparkly, shiny
    Synonyms: lśniący, połyskliwy
    błyszczący materiał ― glossy/shiny material
    błyszczący papier ― glossy paper
    błyszcząca tkanina ― glossy/shiny fabric
    błyszcząca woda ― shiny water
    błyszczące oczy ― shiny eyes

Declension
Declension of błyszczący (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative błyszczący błyszcząca błyszczące błyszczący błyszczące
genitive błyszczącego błyszczącej błyszczącego błyszczących
dative błyszczącemu błyszczącej błyszczącemu błyszczącym
accusative błyszczącego błyszczący błyszczącą błyszczące błyszczących błyszczące
instrumental błyszczącym błyszczącą błyszczącym błyszczącymi
locative błyszczącym błyszczącej błyszczącym błyszczących
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Participle

błyszczący (active adjectival)

  1. active adjectival participle of błyszczeć

References
  1. Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “błyszczący”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. błyszczący in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • błyszczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • błyszczący in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.