auguratus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /au̯.ɡuˈraː.tus/, [äu̯ɡʊˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /au̯.ɡuˈra.tus/, [äu̯ɡuˈräːt̪us]
Etymology 1
Perfect passive participle of augurō.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | augurātus | augurāta | augurātum | augurātī | augurātae | augurāta | |
Genitive | augurātī | augurātae | augurātī | augurātōrum | augurātārum | augurātōrum | |
Dative | augurātō | augurātō | augurātīs | ||||
Accusative | augurātum | augurātam | augurātum | augurātōs | augurātās | augurāta | |
Ablative | augurātō | augurātā | augurātō | augurātīs | |||
Vocative | augurāte | augurāta | augurātum | augurātī | augurātae | augurāta |
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | augurātus | augurātūs |
Genitive | augurātūs | augurātuum |
Dative | augurātuī | augurātibus |
Accusative | augurātum | augurātūs |
Ablative | augurātū | augurātibus |
Vocative | augurātus | augurātūs |
References
- “auguratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auguratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auguratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.