arculata

Latin

Etymology

From the neuter plural of an adjective *arculātus, derived from the suffix -ātus added to arculus, arculum, or arcula.

Noun

arculāta n pl (genitive arculātōrum); second declension

  1. sacrificial cakes.
    • 1839 [8th century CE], Paulus Diaconus, edited by Karl Otfried Müller, Excerpta ex libris Pompeii Festi De significatione verborum, page 16, line 9:
      Arculata dicebantur circuli, qui ex farina in sacrificiis fiebant.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second-declension noun (neuter), plural only.

Case Plural
Nominative arculāta
Genitive arculātōrum
Dative arculātīs
Accusative arculāta
Ablative arculātīs
Vocative arculāta

References

  • arculata”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • arculata in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.