anjoł

• anjeł

Borrowed from Old Czech anjel, from Medieval Latin angelus, from Ancient Greek ἄγγελος (ángelos), from an unidentified source.[1] First attested in the first half of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /aɲɔɫ/
• IPA^(key): (15^th CE) /aɲɔɫ/

anjoł m pers

1. (Christianity) angel
   • 1887 [Fifteenth century], Wacław Ubogi z Brodni, edited by Lucjan Malinowski, Modlitwy Wacława. Zabytek języka polskiego z wieku XV odkryty i skopjowany przez Aleksandra Przezdzieckiego wydał i objaśnił Lucyjan Malinowski‎, Krakow, Brodnia, page 132b:

     Anyolem mym strozem daleko odpądz wszithlo nyepodobyenstwo nyeprziiacziela

     [Anjołem mym strożem daleko odpędź wszytko niepodobieństwo nieprzyjaciela]

• Polish: anioł

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(anioł) anjoł, anjeł, *anjał”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN