aguillar
Galician
Alternative forms
- aguilhar (reintegrationist)
Etymology
From Old Galician-Portuguese aguillar (13th century, Cantigas de Santa Maria), ultimately from Latin aculeus (“sting”). Cognate with Portuguese aguilhar and Spanish aguijar.
Pronunciation
- IPA(key): /aɣiˈʎaɾ/
Verb
aguillar (first-person singular present aguillo, first-person singular preterite aguillei, past participle aguillado)
- to goad; to spur
- to spur; to charge
- c1350, K. M. Parker (ed.), Historia Troyana. Santiago: Instituto "Padre Sarmiento", page 352:
- Sabede que por nẽgũa maneyra nõ lles podiamos escapar nẽ fogir, que tãto aguillarõ que nos alcãçarõ moyto agiña
- You should know that in no way were we able to run away or flee from them, because so they spurred that reached us in no time
- c1350, K. M. Parker (ed.), Historia Troyana. Santiago: Instituto "Padre Sarmiento", page 352:
- to incite
Conjugation
References
- “aguillar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “aguill” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “aguillar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “aguillar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “aguillar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.