afvaardigen

Dutch

Etymology

From af +‎ vaardigen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfaːrdəɣə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧vaar‧di‧gen

Verb

afvaardigen

  1. (transitive) to delegate

Inflection
Inflection of afvaardigen (weak, separable)
infinitive afvaardigen
past singular vaardigde af
past participle afgevaardigd
infinitive afvaardigen
gerund afvaardigen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vaardig afvaardigde afafvaardigafvaardigde
2nd person sing. (jij) vaardigt afvaardigde afafvaardigtafvaardigde
2nd person sing. (u) vaardigt afvaardigde afafvaardigtafvaardigde
2nd person sing. (gij) vaardigt afvaardigde afafvaardigtafvaardigde
3rd person singular vaardigt afvaardigde afafvaardigtafvaardigde
plural vaardigen afvaardigden afafvaardigenafvaardigden
subjunctive sing.1 vaardige afvaardigde afafvaardigeafvaardigde
subjunctive plur.1 vaardigen afvaardigden afafvaardigenafvaardigden
imperative sing. vaardig af
imperative plur.1 vaardigt af
participles afvaardigendafgevaardigd
1) Archaic.

Derived terms
  • afvaardiging

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.