afstuderen

Dutch

Etymology

From af +‎ studeren.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfstydeːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧stu‧de‧ren

Verb

afstuderen

  1. (intransitive) to graduate: successfully complete one's studies

Inflection
Inflection of afstuderen (weak, separable)
infinitive afstuderen
past singular studeerde af
past participle afgestudeerd
infinitive afstuderen
gerund afstuderen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular studeer afstudeerde afafstudeerafstudeerde
2nd person sing. (jij) studeert afstudeerde afafstudeertafstudeerde
2nd person sing. (u) studeert afstudeerde afafstudeertafstudeerde
2nd person sing. (gij) studeert afstudeerde afafstudeertafstudeerde
3rd person singular studeert afstudeerde afafstudeertafstudeerde
plural studeren afstudeerden afafstuderenafstudeerden
subjunctive sing.1 studere afstudeerde afafstudereafstudeerde
subjunctive plur.1 studeren afstudeerden afafstuderenafstudeerden
imperative sing. studeer af
imperative plur.1 studeert af
participles afstuderendafgestudeerd
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.