aflijven

Dutch

Etymology

Equivalent to aflijf +‎ -en. Perfectly parallel cognate with German ableiben, Danish aflive, Swedish avliva.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑflɛi̯və(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧lij‧ven

Verb

aflijven

  1. (intransitive) to depart from life, die

Inflection
Inflection of aflijven (weak, separable)
infinitive aflijven
past singular lijfde af
past participle afgelijfd
infinitive aflijven
gerund aflijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lijf aflijfde afaflijfaflijfde
2nd person sing. (jij) lijft aflijfde afaflijftaflijfde
2nd person sing. (u) lijft aflijfde afaflijftaflijfde
2nd person sing. (gij) lijft aflijfde afaflijftaflijfde
3rd person singular lijft aflijfde afaflijftaflijfde
plural lijven aflijfden afaflijvenaflijfden
subjunctive sing.1 lijve aflijfde afaflijveaflijfde
subjunctive plur.1 lijven aflijfden afaflijvenaflijfden
imperative sing. lijf af
imperative plur.1 lijft af
participles aflijvendafgelijfd
1) Archaic.

Synonyms

Derived terms
  • aflijving

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.