afgeven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch avegeven, from Proto-Germanic *abagebaną; equivalent to af +‎ geven. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfˌxeːvə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧ge‧ven

Verb

afgeven

  1. (transitive) to hand off, hand over, deliver
  2. (transitive, intransitive) to give off when touched
  3. (intransitive) to rant, to voice criticism [+ op (about)]
  4. (intransitive, Belgium) to give up, to forfeit
    Synonym: opgeven
  5. (transitive) to secrete, to emit

Inflection
Inflection of afgeven (strong class 5, separable)
infinitive afgeven
past singular gaf af
past participle afgegeven
infinitive afgeven
gerund afgeven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular geef afgaf afafgeefafgaf
2nd person sing. (jij) geeft afgaf afafgeeftafgaf
2nd person sing. (u) geeft afgaf afafgeeftafgaf
2nd person sing. (gij) geeft afgaaft afafgeeftafgaaft
3rd person singular geeft afgaf afafgeeftafgaf
plural geven afgaven afafgevenafgaven
subjunctive sing.1 geve afgave afafgeveafgave
subjunctive plur.1 geven afgaven afafgevenafgaven
imperative sing. geef af
imperative plur.1 geeft af
participles afgevendafgegeven
1) Archaic.

Derived terms
  • afgeefster
  • afgever
  • afgeving

Descendants
  • Afrikaans: afgee

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.