adjunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adjungō
Participle
adjūnctus (feminine adjūncta, neuter adjūnctum); first/second-declension participle
- quality, characteristic, essential feature, attribute collateral circumstance
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adjūnctus | adjūncta | adjūnctum | adjūnctī | adjūnctae | adjūncta | |
Genitive | adjūnctī | adjūnctae | adjūnctī | adjūnctōrum | adjūnctārum | adjūnctōrum | |
Dative | adjūnctō | adjūnctō | adjūnctīs | ||||
Accusative | adjūnctum | adjūnctam | adjūnctum | adjūnctōs | adjūnctās | adjūncta | |
Ablative | adjūnctō | adjūnctā | adjūnctō | adjūnctīs | |||
Vocative | adjūncte | adjūncta | adjūnctum | adjūnctī | adjūnctae | adjūncta |
References
- adjunctus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.