Mediolatinus

Latin

Etymology

Likely calqued on/backported from Italian mediolatino (Medieval Latin, adj. and subst.) or another Romance language, and is more in line with Greek than with Latin word-formation models. Analyzable as medius (middle) + -o- + Latīnus (Latin).

Pronunciation

Adjective

Mediolatīnus (feminine Mediolatīna, neuter Mediolatīnum); first/second-declension adjective

  1. (Contemporary Latin, very rare) Medieval Latin (of or pertaining to the forms of the Latin language written, spoken, and sung during the Middle Ages)
    • 2001, Terence Tunberg, “De Marco Antonio Mureto Oratore et Gallo et Romano”, in Gilbert Tournoy, editor, Humanistica Lovaniensia: Journal of Neo-Latin Studies, volume L, Leuven University Press, →ISBN, 306, footnote 7:
      Quae cum de sermōnis proprietātibus praecēperit Valla, vestīgia tamen syntaxeos Mediolatīnae in eius scrīptīs cernere possumus nōn pauca.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative Mediolatīnus Mediolatīna Mediolatīnum Mediolatīnī Mediolatīnae Mediolatīna
Genitive Mediolatīnī Mediolatīnae Mediolatīnī Mediolatīnōrum Mediolatīnārum Mediolatīnōrum
Dative Mediolatīnō Mediolatīnō Mediolatīnīs
Accusative Mediolatīnum Mediolatīnam Mediolatīnum Mediolatīnōs Mediolatīnās Mediolatīna
Ablative Mediolatīnō Mediolatīnā Mediolatīnō Mediolatīnīs
Vocative Mediolatīne Mediolatīna Mediolatīnum Mediolatīnī Mediolatīnae Mediolatīna

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.