Interrogativpronomen
German
Etymology
From interrogativ + Pronomen.
Pronunciation
- IPA(key): [ɪntɐʁoɡaˈtiːfpʁoˌnoːmən]
Audio (file) - Hyphenation: In‧ter‧ro‧ga‧tiv‧pro‧no‧men
Noun
Interrogativpronomen n (strong, genitive Interrogativpronomens, plural Interrogativpronomen or Interrogativpronomina)
- (grammar) interrogative pronoun
- Synonym: Fragefürwort
Declension
Declension of Interrogativpronomen [neuter, strong]
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | das | Interrogativpronomen | die | Interrogativpronomen, Interrogativpronomina |
genitive | eines | des | Interrogativpronomens | der | Interrogativpronomen, Interrogativpronomina |
dative | einem | dem | Interrogativpronomen | den | Interrogativpronomen, Interrogativpronomina |
accusative | ein | das | Interrogativpronomen | die | Interrogativpronomen, Interrogativpronomina |
Further reading
- “Interrogativpronomen” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “Interrogativpronomen” in Duden online
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.