Bożyc

Inherited from Proto-Slavic *božiťь. First attested in the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bɔʒʲɨt͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /bɔʒʲɨt͡s/

Bożyc m pers

1. Son of God
   • 1937 [15th century], Józef Birkenmajer, editor, Bogarodzica dziewica. Analiza tekstu, treści i formy‎, number AB, Krakow, Warsaw, Częstochowa, Cieszyn, Sandomierz, Płock:

     Twego dzela krzcziczela boszicze, vslisz glosi, naplen misli czlowecze

     [Twego dziela Krzciciela, Bożycze, usłysz głosy, napełń myśli człowiecze]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “bożyc”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN