ὑόσερις

Ancient Greek

From ὗς (hûs, “swine”) +‎ σέρις (séris, “endive or chicory”).

ὑόσερῐς • (huóseris) f (genitive ὑοσέρῐδος); third declension

Third declension of ἡ ὑόσερῐς; τῆς ὑοσέρῐδος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὑόσερῐς hē huóseris	τὼ ὑοσέρῐδε tṑ huoséride	αἱ ὑοσέρῐδες hai huosérides
Genitive	τῆς ὑοσέρῐδος tês huoséridos	τοῖν ὑοσερῐ́δοιν toîn huoserídoin	τῶν ὑοσερῐ́δων tôn huoserídōn
Dative	τῇ ὑοσέρῐδῐ têi huoséridi	τοῖν ὑοσερῐ́δοιν toîn huoserídoin	ταῖς ὑοσέρῐσῐ / ὑοσέρῐσῐν taîs huosérisi(n)
Accusative	τὴν ὑοσέρῐδᾰ tḕn huosérida	τὼ ὑοσέρῐδε tṑ huoséride	τᾱ̀ς ὑοσέρῐδᾰς tā̀s huoséridas
Vocative	ὑόσερῐς huóseris	ὑοσέρῐδε huoséride	ὑοσέρῐδες huosérides
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.