ὑψιμέλαθρος

Ancient Greek

Etymology

ὕψῐ (húpsi, “on high”) +‎ μέλᾰθρον (mélathron, “ridgepole”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hyp.si.mé.la.tʰros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yp.siˈme.la.tʰros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yp.siˈme.la.θros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yp.siˈme.la.θros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ip.siˈme.la.θros/

Adjective

ῠ̔ψῐμέλᾰθρος • (hupsimélathros) m or f (neuter ῠ̔ψῐμέλᾰθρον); second declension

high-built

Declension

Second declension of ῠ̔ψῐμέλᾰθρος; ῠ̔ψῐμέλᾰθρον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῠ̔ψῐμέλᾰθρος hupsimélathros	ῠ̔ψῐμέλᾰθρον hupsimélathron	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρω hupsimeláthrō	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρω hupsimeláthrō	ῠ̔ψῐμέλᾰθροι hupsimélathroi	ῠ̔ψῐμέλᾰθρᾰ hupsimélathra
Genitive	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρου hupsimeláthrou	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρου hupsimeláthrou	ῠ̔ψῐμελᾰ́θροιν hupsimeláthroin	ῠ̔ψῐμελᾰ́θροιν hupsimeláthroin	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρων hupsimeláthrōn	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρων hupsimeláthrōn
Dative	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρῳ hupsimeláthrōi	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρῳ hupsimeláthrōi	ῠ̔ψῐμελᾰ́θροιν hupsimeláthroin	ῠ̔ψῐμελᾰ́θροιν hupsimeláthroin	ῠ̔ψῐμελᾰ́θροις hupsimeláthrois	ῠ̔ψῐμελᾰ́θροις hupsimeláthrois
Accusative	ῠ̔ψῐμέλᾰθρον hupsimélathron	ῠ̔ψῐμέλᾰθρον hupsimélathron	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρω hupsimeláthrō	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρω hupsimeláthrō	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρους hupsimeláthrous	ῠ̔ψῐμέλᾰθρᾰ hupsimélathra
Vocative	ῠ̔ψῐμέλᾰθρε hupsimélathre	ῠ̔ψῐμέλᾰθρον hupsimélathron	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρω hupsimeláthrō	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρω hupsimeláthrō	ῠ̔ψῐμέλᾰθροι hupsimélathroi	ῠ̔ψῐμέλᾰθρᾰ hupsimélathra
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῠ̔ψῐμελᾰ́θρως hupsimeláthrōs		ῠ̔ψῐμελᾰθρότερος hupsimelathróteros		ῠ̔ψῐμελᾰθρότᾰτος hupsimelathrótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.