ὑπισχνέομαι

Ancient Greek

From ὑπο- (hupo-) +‎ ἴσχω (ískhō), apparently modified under the influence of ἀρνέομαι (arnéomai).

ὑπισχνέομαι • (hupiskhnéomai)

Present: ὑπῐσχνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὑπῐσχνέομαι	ὑπῐσχνέῃ, ὑπῐσχνέει	ὑπῐσχνέεται	ὑπῐσχνέεσθον	ὑπῐσχνέεσθον	ὑπῐσχνεόμεθᾰ	ὑπῐσχνέεσθε	ὑπῐσχνέονται
	subjunctive	ὑπῐσχνέωμαι	ὑπῐσχνέῃ	ὑπῐσχνέηται	ὑπῐσχνέησθον	ὑπῐσχνέησθον	ὑπῐσχνεώμεθᾰ	ὑπῐσχνέησθε	ὑπῐσχνέωνται
	optative	ὑπῐσχνεοίμην	ὑπῐσχνέοιο	ὑπῐσχνέοιτο	ὑπῐσχνέοισθον	ὑπῐσχνεοίσθην	ὑπῐσχνεοίμεθᾰ	ὑπῐσχνέοισθε	ὑπῐσχνέοιντο
	imperative		ὑπῐσχνέου	ὑπῐσχνεέσθω	ὑπῐσχνέεσθον	ὑπῐσχνεέσθων		ὑπῐσχνέεσθε	ὑπῐσχνεέσθων
						middle/passive
infinitive						ὑπῐσχνέεσθαι
participle	m					ὑπῐσχνεόμενος
	f					ὑπῐσχνεομένη
	n					ὑπῐσχνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὑπῐσχνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὑπῐσχνοῦμαι	ὑπῐσχνεῖ, ὑπῐσχνῇ	ὑπῐσχνεῖται	ὑπῐσχνεῖσθον	ὑπῐσχνεῖσθον	ὑπῐσχνούμεθᾰ	ὑπῐσχνεῖσθε	ὑπῐσχνοῦνται
	subjunctive	ὑπῐσχνῶμαι	ὑπῐσχνῇ	ὑπῐσχνῆται	ὑπῐσχνῆσθον	ὑπῐσχνῆσθον	ὑπῐσχνώμεθᾰ	ὑπῐσχνῆσθε	ὑπῐσχνῶνται
	optative	ὑπῐσχνοίμην	ὑπῐσχνοῖο	ὑπῐσχνοῖτο	ὑπῐσχνοῖσθον	ὑπῐσχνοίσθην	ὑπῐσχνοίμεθᾰ	ὑπῐσχνοῖσθε	ὑπῐσχνοῖντο
	imperative		ὑπῐσχνοῦ	ὑπῐσχνείσθω	ὑπῐσχνεῖσθον	ὑπῐσχνείσθων		ὑπῐσχνεῖσθε	ὑπῐσχνείσθων
						middle/passive
infinitive						ὑπῐσχνεῖσθαι
participle	m					ὑπῐσχνούμενος
	f					ὑπῐσχνουμένη
	n					ὑπῐσχνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὑπῑσχνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὑπῑσχνεόμην	ὑπῑσχνέου	ὑπῑσχνέετο	ὑπῑσχνέεσθον	ὑπῑσχνεέσθην	ὑπῑσχνεόμεθᾰ	ὑπῑσχνέεσθε	ὑπῑσχνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὑπῑσχνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὑπῑσχνούμην	ὑπῑσχνοῦ	ὑπῑσχνεῖτο	ὑπῑσχνεῖσθον	ὑπῑσχνείσθην	ὑπῑσχνούμεθᾰ	ὑπῑσχνεῖσθε	ὑπῑσχνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὑποσχήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑποσχήσομαι	ὑποσχήσῃ, ὑποσχήσει	ὑποσχήσεται	ὑποσχήσεσθον	ὑποσχήσεσθον	ὑποσχησόμεθᾰ	ὑποσχήσεσθε	ὑποσχήσονται
middle	optative	ὑποσχησοίμην	ὑποσχήσοιο	ὑποσχήσοιτο	ὑποσχήσοισθον	ὑποσχησοίσθην	ὑποσχησοίμεθᾰ	ὑποσχήσοισθε	ὑποσχήσοιντο
					middle
infinitive					ὑποσχήσεσθαι
participle	m				ὑποσχησόμενος
	f				ὑποσχησομένη
	n				ὑποσχησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὑπεσχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεσχόμην	ὑπέσχου	ὑπέσχετο	ὑπέσχεσθον	ὑπεσχέσθην	ὑπεσχόμεθᾰ	ὑπέσχεσθε	ὑπέσχοντο
	subjunctive	ὑπόσχωμαι	ὑπόσχῃ	ὑπόσχηται	ὑπόσχησθον	ὑπόσχησθον	ὑποσχώμεθᾰ	ὑπόσχησθε	ὑπόσχωνται
	optative	ὑποσχοίμην	ὑπόσχοιο	ὑπόσχοιτο	ὑπόσχοισθον	ὑποσχοίσθην	ὑποσχοίμεθᾰ	ὑπόσχοισθε	ὑπόσχοιντο
	imperative		ὑποσχοῦ	ὑποσχέσθω	ὑπόσχεσθον	ὑποσχέσθων		ὑπόσχεσθε	ὑποσχέσθων
					middle
infinitive					ὑποσχέσθαι
participle	m				ὑποσχόμενος
	f				ὑποσχομένη
	n				ὑποσχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὑπέσχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπέσχημαι	ὑπέσχησαι	ὑπέσχηται	ὑπέσχησθον	ὑπέσχησθον	ὑπεσχήμεθᾰ	ὑπέσχησθε	ὑπέσχηνται
	subjunctive	ὑπεσχημένος ὦ	ὑπεσχημένος ᾖς	ὑπεσχημένος ᾖ	ὑπεσχημένω ἦτον	ὑπεσχημένω ἦτον	ὑπεσχημένοι ὦμεν	ὑπεσχημένοι ἦτε	ὑπεσχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑπεσχημένος εἴην	ὑπεσχημένος εἴης	ὑπεσχημένος εἴη	ὑπεσχημένω εἴητον/εἶτον	ὑπεσχημένω εἰήτην/εἴτην	ὑπεσχημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὑπεσχημένοι εἴητε/εἶτε	ὑπεσχημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὑπέσχησο	ὑπεσχήσθω	ὑπέσχησθον	ὑπεσχήσθων		ὑπέσχησθε	ὑπεσχήσθων

infinitive						ὑπεσχῆσθαι
participle	m					ὑπεσχημένος
	f					ὑπεσχημένη
	n					ὑπεσχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὑπεσχήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεσχήμην	ὑπέσχησο	ὑπέσχητο	ὑπέσχησθον	ὑπεσχήσθην	ὑπεσχήμεθᾰ	ὑπέσχησθε	ὑπέσχηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.