ὑπηοῖος

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔πο- (hupo-, “below”) +‎ ἠώς (ēṓs, “dawn”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pɛː.ôi̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.pe̝ˈy.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.piˈy.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.piˈy.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.piˈi.os/

Adjective

ῠ̔πηοῖος • (hupēoîos) m (feminine ῠ̔πηοίη, neuter ῠ̔πηοῖον); first/second declension

towards dawn, early

Inflection

First and second declension of ῠ̔πηοῖος; ῠ̔πηοίη; ῠ̔πηοῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ῠ̔πηοῖος hupēoîos	ῠ̔πηοίη hupēoíē	ῠ̔πηοῖον hupēoîon	ῠ̔πηοίω hupēoíō	ῠ̔πηοίᾱ hupēoíā	ῠ̔πηοίω hupēoíō	ῠ̔πηοῖοι hupēoîoi	ῠ̔πηοῖαι hupēoîai	ῠ̔πηοῖᾰ hupēoîa
Genitive	ῠ̔πηοίου hupēoíou	ῠ̔πηοίης hupēoíēs	ῠ̔πηοίου hupēoíou	ῠ̔πηοίοιν hupēoíoin	ῠ̔πηοίαιν hupēoíain	ῠ̔πηοίοιν hupēoíoin	ῠ̔πηοίων hupēoíōn	ῠ̔πηοίων hupēoíōn	ῠ̔πηοίων hupēoíōn
Dative	ῠ̔πηοίῳ hupēoíōi	ῠ̔πηοίῃ hupēoíēi	ῠ̔πηοίῳ hupēoíōi	ῠ̔πηοίοιν hupēoíoin	ῠ̔πηοίαιν hupēoíain	ῠ̔πηοίοιν hupēoíoin	ῠ̔πηοίοις hupēoíois	ῠ̔πηοίαις hupēoíais	ῠ̔πηοίοις hupēoíois
Accusative	ῠ̔πηοῖον hupēoîon	ῠ̔πηοίην hupēoíēn	ῠ̔πηοῖον hupēoîon	ῠ̔πηοίω hupēoíō	ῠ̔πηοίᾱ hupēoíā	ῠ̔πηοίω hupēoíō	ῠ̔πηοίους hupēoíous	ῠ̔πηοίᾱς hupēoíās	ῠ̔πηοῖᾰ hupēoîa
Vocative	ῠ̔πηοῖε hupēoîe	ῠ̔πηοίη hupēoíē	ῠ̔πηοῖον hupēoîon	ῠ̔πηοίω hupēoíō	ῠ̔πηοίᾱ hupēoíā	ῠ̔πηοίω hupēoíō	ῠ̔πηοῖοι hupēoîoi	ῠ̔πηοῖαι hupēoîai	ῠ̔πηοῖᾰ hupēoîa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ῠ̔πηοίως hupēoíōs			ῠ̔πηοιότερος hupēoióteros			ῠ̔πηοιότᾰτος hupēoiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.