ὀφείλω

See also: οφείλω

Ancient Greek

Alternative forms

ὀφέλλω (ophéllō) — Epic, Aeolic, Arcadocypriot
ὀφήλω (ophḗlō) — Cretan, Arcadocypriot

Etymology

From Proto-Hellenic *opʰéľľō, from Proto-Indo-European *h₃bʰélyeti, from *h₃bʰel- (whence ὄφελος (óphelos)).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.pʰěː.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈpʰi.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈɸi.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈfi.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈfi.lo/

Verb

ὀφείλω • (opheílō)

to owe
- 414 BCE, Aristophanes, The Birds 115
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 21
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 117
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 485
- 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1135
- 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 581
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1167b.21
- 310 BCE – 240 BCE, Callimachus, Fr. 126
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.52
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.99
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.688
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 3.367
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.332
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.462
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.17
- 362 BCE – 262 BCE, Philemon, Collected Works 163
- 380 BCE, Plato, The Republic 331b
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.832a
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.2.11
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.7.34
1. (figuratively)
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 315
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 310
  - 175 CE – 235 CE, Claudius Aelianus, Various History 10.5
  - 416 BCE, Euripides, Herakles 287
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 10.3
  - 380 BCE, Plato, The Republic 335e
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.137
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 4.5.32
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 7.2.28
2. (law) to incur
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 77
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 360
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, On the Murder of Eratosthenes 32
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, For the Soldier 10
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 774b
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 844e
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 909a
3. (passive voice, of persons) to be due or liable to
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Wisdom of Solomon 12.20
  - 556 BCE – 468 BCE, Simonides, Fragmenta 122
  - Palatine Anthology 9.283
(with infinitive) to be bound, obligated, to ought, to should, to have to
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 456
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1104a.2
- 438 BCE, Euripides, Alcestis 419
- 438 BCE, Euripides, Alcestis 682
- 408 BCE, Euripides, Orestes 1245
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.41
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.200
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Defence against a Charge of subverting the Democracy 11
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1173
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 1421
(impersonal) it behooves
- 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 3.678
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 2.6
- 50 CE – 150 CE, Soranus, Collected Works 1.79

Inflection

Present: ὀφείλω, ὀφείλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀφείλω	ὀφείλεις	ὀφείλει	ὀφείλετον	ὀφείλετον	ὀφείλομεν	ὀφείλετε	ὀφείλουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀφείλω	ὀφείλῃς	ὀφείλῃ	ὀφείλητον	ὀφείλητον	ὀφείλωμεν	ὀφείλητε	ὀφείλωσῐ(ν)
	optative	ὀφείλοιμῐ	ὀφείλοις	ὀφείλοι	ὀφείλοιτον	ὀφειλοίτην	ὀφείλοιμεν	ὀφείλοιτε	ὀφείλοιεν
	imperative		ὄφειλε	ὀφειλέτω	ὀφείλετον	ὀφειλέτων		ὀφείλετε	ὀφειλόντων
middle/ passive	indicative	ὀφείλομαι	ὀφείλῃ, ὀφείλει	ὀφείλεται	ὀφείλεσθον	ὀφείλεσθον	ὀφειλόμεθᾰ	ὀφείλεσθε	ὀφείλονται
	subjunctive	ὀφείλωμαι	ὀφείλῃ	ὀφείληται	ὀφείλησθον	ὀφείλησθον	ὀφειλώμεθᾰ	ὀφείλησθε	ὀφείλωνται
	optative	ὀφειλοίμην	ὀφείλοιο	ὀφείλοιτο	ὀφείλοισθον	ὀφειλοίσθην	ὀφειλοίμεθᾰ	ὀφείλοισθε	ὀφείλοιντο
	imperative		ὀφείλου	ὀφειλέσθω	ὀφείλεσθον	ὀφειλέσθων		ὀφείλεσθε	ὀφειλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀφείλειν				ὀφείλεσθαι
participle	m	ὀφείλων				ὀφειλόμενος
	f	ὀφείλουσᾰ				ὀφειλομένη
	n	ὀφεῖλον				ὀφειλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὀφέλλω, ὀφέλλομαι (Epic, Aeolic, Arcadocypriot)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀφέλλω	ὀφέλλεις	ὀφέλλει	ὀφέλλετον	ὀφέλλετον	ὀφέλλομεν	ὀφέλλετε	ὀφέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀφέλλω	ὀφέλλῃς	ὀφέλλῃ	ὀφέλλητον	ὀφέλλητον	ὀφέλλωμεν	ὀφέλλητε	ὀφέλλωσῐ(ν)
	optative	ὀφέλλοιμῐ	ὀφέλλοις	ὀφέλλοι	ὀφέλλοιτον	ὀφελλοίτην	ὀφέλλοιμεν	ὀφέλλοιτε	ὀφέλλοιεν
	imperative		ὄφελλε	ὀφελλέτω	ὀφέλλετον	ὀφελλέτων		ὀφέλλετε	ὀφελλόντων
middle/ passive	indicative	ὀφέλλομαι	ὀφέλλῃ, ὀφέλλει	ὀφέλλεται	ὀφέλλεσθον	ὀφέλλεσθον	ὀφελλόμεθᾰ	ὀφέλλεσθε	ὀφέλλονται
	subjunctive	ὀφέλλωμαι	ὀφέλλῃ	ὀφέλληται	ὀφέλλησθον	ὀφέλλησθον	ὀφελλώμεθᾰ	ὀφέλλησθε	ὀφέλλωνται
	optative	ὀφελλοίμην	ὀφέλλοιο	ὀφέλλοιτο	ὀφέλλοισθον	ὀφελλοίσθην	ὀφελλοίμεθᾰ	ὀφέλλοισθε	ὀφέλλοιντο
	imperative		ὀφέλλου	ὀφελλέσθω	ὀφέλλεσθον	ὀφελλέσθων		ὀφέλλεσθε	ὀφελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀφέλλειν				ὀφέλλεσθαι
participle	m	ὀφέλλων				ὀφελλόμενος
	f	ὀφέλλουσᾰ				ὀφελλομένη
	n	ὀφέλλον				ὀφελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὀφέλω, ὀφέλομαι (Cretan, Arcadocypriot)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀφέλω	ὀφέλεις	ὀφέλει	ὀφέλετον	ὀφέλετον	ὀφέλομεν	ὀφέλετε	ὀφέλουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀφέλω	ὀφέλῃς	ὀφέλῃ	ὀφέλητον	ὀφέλητον	ὀφέλωμεν	ὀφέλητε	ὀφέλωσῐ(ν)
	optative	ὀφέλοιμῐ	ὀφέλοις	ὀφέλοι	ὀφέλοιτον	ὀφελοίτην	ὀφέλοιμεν	ὀφέλοιτε	ὀφέλοιεν
	imperative		ὄφελε	ὀφελέτω	ὀφέλετον	ὀφελέτων		ὀφέλετε	ὀφελόντων
middle/ passive	indicative	ὀφέλομαι	ὀφέλῃ, ὀφέλει	ὀφέλεται	ὀφέλεσθον	ὀφέλεσθον	ὀφελόμεθᾰ	ὀφέλεσθε	ὀφέλονται
	subjunctive	ὀφέλωμαι	ὀφέλῃ	ὀφέληται	ὀφέλησθον	ὀφέλησθον	ὀφελώμεθᾰ	ὀφέλησθε	ὀφέλωνται
	optative	ὀφελοίμην	ὀφέλοιο	ὀφέλοιτο	ὀφέλοισθον	ὀφελοίσθην	ὀφελοίμεθᾰ	ὀφέλοισθε	ὀφέλοιντο
	imperative		ὀφέλου	ὀφελέσθω	ὀφέλεσθον	ὀφελέσθων		ὀφέλεσθε	ὀφελέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀφέλειν				ὀφέλεσθαι
participle	m	ὀφέλων				ὀφελόμενος
	f	ὀφέλουσᾰ				ὀφελομένη
	n	ὀφέλον				ὀφελόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤφειλον, ὠφειλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤφειλον	ὤφειλες	ὤφειλε(ν)	ὠφείλετον	ὠφειλέτην	ὠφείλομεν	ὠφείλετε	ὤφειλον
middle/ passive	indicative	ὠφειλόμην	ὠφείλου	ὠφείλετο	ὠφείλεσθον	ὠφειλέσθην	ὠφειλόμεθᾰ	ὠφείλεσθε	ὠφείλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤφελλον, ὠφελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤφελλον	ὤφελλες	ὤφελλε(ν)	ὠφέλλετον	ὠφελλέτην	ὠφέλλομεν	ὠφέλλετε	ὤφελλον
middle/ passive	indicative	ὠφελλόμην	ὠφέλλου	ὠφέλλετο	ὠφέλλεσθον	ὠφελλέσθην	ὠφελλόμεθᾰ	ὠφέλλεσθε	ὠφέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὄφελλον, ὀφελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄφελλον	ὄφελλες	ὄφελλε(ν)	ὀφέλλετον	ὀφελλέτην	ὀφέλλομεν	ὀφέλλετε	ὄφελλον
middle/ passive	indicative	ὀφελλόμην	ὀφέλλου	ὀφέλλετο	ὀφέλλεσθον	ὀφελλέσθην	ὀφελλόμεθᾰ	ὀφέλλεσθε	ὀφέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀφειλήσω, ὀφειλήσομαι, ὀφειληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀφειλήσω	ὀφειλήσεις	ὀφειλήσει	ὀφειλήσετον	ὀφειλήσετον	ὀφειλήσομεν	ὀφειλήσετε	ὀφειλήσουσῐ(ν)
active	optative	ὀφειλήσοιμῐ	ὀφειλήσοις	ὀφειλήσοι	ὀφειλήσοιτον	ὀφειλησοίτην	ὀφειλήσοιμεν	ὀφειλήσοιτε	ὀφειλήσοιεν
middle	indicative	ὀφειλήσομαι	ὀφειλήσῃ, ὀφειλήσει	ὀφειλήσεται	ὀφειλήσεσθον	ὀφειλήσεσθον	ὀφειλησόμεθᾰ	ὀφειλήσεσθε	ὀφειλήσονται
middle	optative	ὀφειλησοίμην	ὀφειλήσοιο	ὀφειλήσοιτο	ὀφειλήσοισθον	ὀφειλησοίσθην	ὀφειλησοίμεθᾰ	ὀφειλήσοισθε	ὀφειλήσοιντο
passive	indicative	ὀφειληθήσομαι	ὀφειληθήσῃ	ὀφειληθήσεται	ὀφειληθήσεσθον	ὀφειληθήσεσθον	ὀφειληθησόμεθᾰ	ὀφειληθήσεσθε	ὀφειληθήσονται
passive	optative	ὀφειληθησοίμην	ὀφειληθήσοιο	ὀφειληθήσοιτο	ὀφειληθήσοισθον	ὀφειληθησοίσθην	ὀφειληθησοίμεθᾰ	ὀφειληθήσοισθε	ὀφειληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀφειλήσειν			ὀφειλήσεσθαι		ὀφειληθήσεσθαι
participle	m	ὀφειλήσων			ὀφειλησόμενος		ὀφειληθησόμενος
	f	ὀφειλήσουσᾰ			ὀφειλησομένη		ὀφειληθησομένη
	n	ὀφειλῆσον			ὀφειλησόμενον		ὀφειληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀφειλέσω, ὀφειλέσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀφειλέσω	ὀφειλέσεις	ὀφειλέσει	ὀφειλέσετον	ὀφειλέσετον	ὀφειλέσομεν	ὀφειλέσετε	ὀφειλέσουσῐ(ν)
active	optative	ὀφειλέσοιμῐ	ὀφειλέσοις	ὀφειλέσοι	ὀφειλέσοιτον	ὀφειλεσοίτην	ὀφειλέσοιμεν	ὀφειλέσοιτε	ὀφειλέσοιεν
middle	indicative	ὀφειλέσομαι	ὀφειλέσῃ, ὀφειλέσει	ὀφειλέσεται	ὀφειλέσεσθον	ὀφειλέσεσθον	ὀφειλεσόμεθᾰ	ὀφειλέσεσθε	ὀφειλέσονται
middle	optative	ὀφειλεσοίμην	ὀφειλέσοιο	ὀφειλέσοιτο	ὀφειλέσοισθον	ὀφειλεσοίσθην	ὀφειλεσοίμεθᾰ	ὀφειλέσοισθε	ὀφειλέσοιντο
		active			middle
infinitive		ὀφειλέσειν			ὀφειλέσεσθαι
participle	m	ὀφειλέσων			ὀφειλεσόμενος
	f	ὀφειλέσουσᾰ			ὀφειλεσομένη
	n	ὀφειλέσον			ὀφειλεσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὠφείλησᾰ, ὠφειλησᾰ́μην, ὠφειλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφείλησᾰ	ὠφείλησᾰς	ὠφείλησε(ν)	ὠφειλήσᾰτον	ὠφειλησᾰ́την	ὠφειλήσᾰμεν	ὠφειλήσᾰτε	ὠφείλησᾰν
	subjunctive	ὀφειλήσω	ὀφειλήσῃς	ὀφειλήσῃ	ὀφειλήσητον	ὀφειλήσητον	ὀφειλήσωμεν	ὀφειλήσητε	ὀφειλήσωσῐ(ν)
	optative	ὀφειλήσαιμῐ	ὀφειλήσειᾰς, ὀφειλήσαις	ὀφειλήσειε(ν), ὀφειλήσαι	ὀφειλήσαιτον	ὀφειλησαίτην	ὀφειλήσαιμεν	ὀφειλήσαιτε	ὀφειλήσειᾰν, ὀφειλήσαιεν
	imperative		ὀφείλησον	ὀφειλησᾰ́τω	ὀφειλήσᾰτον	ὀφειλησᾰ́των		ὀφειλήσᾰτε	ὀφειλησᾰ́ντων
middle	indicative	ὠφειλησᾰ́μην	ὠφειλήσω	ὠφειλήσᾰτο	ὠφειλήσᾰσθον	ὠφειλησᾰ́σθην	ὠφειλησᾰ́μεθᾰ	ὠφειλήσᾰσθε	ὠφειλήσᾰντο
	subjunctive	ὀφειλήσωμαι	ὀφειλήσῃ	ὀφειλήσηται	ὀφειλήσησθον	ὀφειλήσησθον	ὀφειλησώμεθᾰ	ὀφειλήσησθε	ὀφειλήσωνται
	optative	ὀφειλησαίμην	ὀφειλήσαιο	ὀφειλήσαιτο	ὀφειλήσαισθον	ὀφειλησαίσθην	ὀφειλησαίμεθᾰ	ὀφειλήσαισθε	ὀφειλήσαιντο
	imperative		ὀφείλησαι	ὀφειλησᾰ́σθω	ὀφειλήσᾰσθον	ὀφειλησᾰ́σθων		ὀφειλήσᾰσθε	ὀφειλησᾰ́σθων
passive	indicative	ὠφειλήθην	ὠφειλήθης	ὠφειλήθη	ὠφειλήθητον	ὠφειληθήτην	ὠφειλήθημεν	ὠφειλήθητε	ὠφειλήθησᾰν
	subjunctive	ὀφειληθῶ	ὀφειληθῇς	ὀφειληθῇ	ὀφειληθῆτον	ὀφειληθῆτον	ὀφειληθῶμεν	ὀφειληθῆτε	ὀφειληθῶσῐ(ν)
	optative	ὀφειληθείην	ὀφειληθείης	ὀφειληθείη	ὀφειληθεῖτον, ὀφειληθείητον	ὀφειληθείτην, ὀφειληθειήτην	ὀφειληθεῖμεν, ὀφειληθείημεν	ὀφειληθεῖτε, ὀφειληθείητε	ὀφειληθεῖεν, ὀφειληθείησᾰν
	imperative		ὀφειλήθητῐ	ὀφειληθήτω	ὀφειλήθητον	ὀφειληθήτων		ὀφειλήθητε	ὀφειληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀφειλῆσαι			ὀφειλήσᾰσθαι		ὀφειληθῆναι
participle	m	ὀφειλήσᾱς			ὀφειλησᾰ́μενος		ὀφειληθείς
	f	ὀφειλήσᾱσᾰ			ὀφειλησᾰμένη		ὀφειληθεῖσᾰ
	n	ὀφειλῆσᾰν			ὀφειλησᾰ́μενον		ὀφειληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤφελον, ὠφελόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤφελον	ὤφελες	ὤφελε(ν)	ὠφέλετον	ὠφελέτην	ὠφέλομεν	ὠφέλετε	ὤφελον
	subjunctive	ὀφέλω	ὀφέλῃς	ὀφέλῃ	ὀφέλητον	ὀφέλητον	ὀφέλωμεν	ὀφέλητε	ὀφέλωσῐ(ν)
	optative	ὀφέλοιμῐ	ὀφέλοις	ὀφέλοι	ὀφέλοιτον	ὀφελοίτην	ὀφέλοιμεν	ὀφέλοιτε	ὀφέλοιεν
	imperative		ὄφελε	ὀφελέτω	ὀφέλετον	ὀφελέτων		ὀφέλετε	ὀφελόντων
middle	indicative	ὠφελόμην	ὠφέλου	ὠφέλετο	ὠφέλεσθον	ὠφελέσθην	ὠφελόμεθᾰ	ὠφέλεσθε	ὠφέλοντο
	subjunctive	ὀφέλωμαι	ὀφέλῃ	ὀφέληται	ὀφέλησθον	ὀφέλησθον	ὀφελώμεθᾰ	ὀφέλησθε	ὀφέλωνται
	optative	ὀφελοίμην	ὀφέλοιο	ὀφέλοιτο	ὀφέλοισθον	ὀφελοίσθην	ὀφελοίμεθᾰ	ὀφέλοισθε	ὀφέλοιντο
	imperative		ὀφελοῦ	ὀφελέσθω	ὀφέλεσθον	ὀφελέσθων		ὀφέλεσθε	ὀφελέσθων
		active			middle
infinitive		ὀφελεῖν			ὀφελέσθαι
participle	m	ὀφελών			ὀφελόμενος
	f	ὀφελοῦσᾰ			ὀφελομένη
	n	ὀφελόν			ὀφελόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὄφελον, ὀφελόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄφελον	ὄφελες	ὄφελε(ν)	ὀφέλετον	ὀφελέτην	ὀφέλομεν	ὀφέλετε	ὄφελον
	subjunctive	ὀφέλω, ὀφέλωμῐ	ὀφέλῃς, ὀφέλῃσθᾰ	ὀφέλῃ, ὀφέλῃσῐ	ὀφέλητον	ὀφέλητον	ὀφέλωμεν	ὀφέλητε	ὀφέλωσῐ(ν)
	optative	ὀφέλοιμῐ	ὀφέλοις/ὀφέλοισθᾰ	ὀφέλοι	ὀφελεῖτον	ὀφελείτην	ὀφελεῖμεν	ὀφελεῖτε	ὀφελεῖεν
	imperative		ὄφελε	ὀφελέτω	ὀφέλετον	ὀφελέτων		ὀφέλετε	ὀφελόντων
middle	indicative	ὀφελόμην	ὀφέλεο	ὀφέλετο	ὀφέλεσθον	ὀφελέσθην	ὀφελόμε(σ)θᾰ	ὀφέλεσθε	ὀφέλοντο
	subjunctive	ὀφέλωμαι	ὀφέληαι	ὀφέληται	ὀφέλησθον	ὀφέλησθον	ὀφελώμε(σ)θᾰ	ὀφέλησθε	ὀφέλωνται
	optative	ὀφελοίμην	ὀφέλοιο	ὀφέλοιτο	ὀφέλοισθον	ὀφελοίσθην	ὀφελοίμε(σ)θᾰ	ὀφέλοισθε	ὀφελοίᾰτο
	imperative		ὀφέλεο	ὀφελέσθω	ὀφέλεσθον	ὀφελέσθων		ὀφέλεσθε	ὀφελέσθων
		active			middle
infinitive		ὀφελεῖν/ὀφελέμεν(αι)			ὀφελέσθαι
participle	m	ὀφελών			ὀφελόμενος
	f	ὀφελοῦσᾰ			ὀφελομένη
	n	ὀφελόν			ὀφελόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὠφείληκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφείληκᾰ	ὠφείληκᾰς	ὠφείληκε(ν)	ὠφειλήκᾰτον	ὠφειλήκᾰτον	ὠφειλήκᾰμεν	ὠφειλήκᾰτε	ὠφειλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠφειλήκω	ὠφειλήκῃς	ὠφειλήκῃ	ὠφειλήκητον	ὠφειλήκητον	ὠφειλήκωμεν	ὠφειλήκητε	ὠφειλήκωσῐ(ν)
	optative	ὠφειλήκοιμῐ, ὠφειληκοίην	ὠφειλήκοις, ὠφειληκοίης	ὠφειλήκοι, ὠφειληκοίη	ὠφειλήκοιτον	ὠφειληκοίτην	ὠφειλήκοιμεν	ὠφειλήκοιτε	ὠφειλήκοιεν
	imperative		ὠφείληκε	ὠφειληκέτω	ὠφειλήκετον	ὠφειληκέτων		ὠφειλήκετε	ὠφειληκόντων
		active
infinitive		ὠφειληκέναι
participle	m	ὠφειληκώς
	f	ὠφειληκυῖᾰ
	n	ὠφειληκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὠφειλήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφειλήκειν, ὠφειλήκη	ὠφειλήκεις, ὠφειλήκης	ὠφειλήκει(ν)	ὠφειλήκετον	ὠφειληκέτην	ὠφειλήκεμεν	ὠφειλήκετε	ὠφειλήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀντοφείλω (antopheílō)
ἐνοφείλω (enopheílō)
ἐποφείλω (epopheílō)
προοφείλω (proopheílō)
προσοφείλω (prosopheílō)
σῠνοφείλω (sunopheílō)

Related terms

ὀφειλέσιον (opheilésion)
ὀφειλέτης (opheilétēs)
ὀφειλέω (opheiléō)
ὀφειλή (opheilḗ)
ὀφείλημᾰ (opheílēma)
ὀφείλησῐς (opheílēsis)
ὀφλισκάνω (ophliskánō)
ὠφέλεια (ōphéleia)
ὠφελέω (ōpheléō)
ὠφέλιμος (ōphélimos)

Descendants

⇒ Greek: όφελος (ófelos)
⇒ Greek: ωφέλεια (oféleia)
→⇒ English: anopheles
→⇒ Italian: Ofelia
- →⇒ English: Ophelia
- →⇒ French: Ophélie