ἱεροκῆρυξ

Ancient Greek

From ἱερός (hierós, “holy”) +‎ κῆρυξ (kêrux, “herald”).

ἱεροκῆρῠξ • (hierokêrux) m (genitive ἱεροκήρῡκος); third declension

Third declension of ὁ ἱεροκῆρῠξ; τοῦ ἱεροκήρῡκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἱεροκῆρῠξ ho hierokêrux	τὼ ἱεροκήρῡκε tṑ hierokḗrūke	οἱ ἱεροκήρῡκες hoi hierokḗrūkes
Genitive	τοῦ ἱεροκήρῡκος toû hierokḗrūkos	τοῖν ἱεροκηρῡ́κοιν toîn hierokērū́koin	τῶν ἱεροκηρῡ́κων tôn hierokērū́kōn
Dative	τῷ ἱεροκήρῡκῐ tôi hierokḗrūki	τοῖν ἱεροκηρῡ́κοιν toîn hierokērū́koin	τοῖς ἱεροκήρῡξῐ / ἱεροκήρῡξῐν toîs hierokḗrūxi(n)
Accusative	τὸν ἱεροκήρῡκᾰ tòn hierokḗrūka	τὼ ἱεροκήρῡκε tṑ hierokḗrūke	τοὺς ἱεροκήρῡκᾰς toùs hierokḗrūkas
Vocative	ἱεροκῆρῠξ hierokêrux	ἱεροκήρῡκε hierokḗrūke	ἱεροκήρῡκες hierokḗrūkes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.