ἰσομέτρητος

Ancient Greek

Etymology

ῐ̓́σος (ísos, “equal”) +‎ μέτρον (métron, “measure”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.so.mé.trɛː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.soˈme.tre̝.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.soˈme.tri.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.soˈme.tri.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.soˈme.tri.tos/

Adjective

ῐ̓σομέτρητος • (isométrētos) m or f (neuter ῐ̓σομέτρητον); second declension

of equal measure; isometric

Inflection

Second declension of ῐ̓σομέτρητος; ῐ̓σομέτρητον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῐ̓σομέτρητος isométrētos	ῐ̓σομέτρητον isométrēton	ῐ̓σομετρήτω isometrḗtō	ῐ̓σομετρήτω isometrḗtō	ῐ̓σομέτρητοι isométrētoi	ῐ̓σομέτρητᾰ isométrēta
Genitive	ῐ̓σομετρήτου isometrḗtou	ῐ̓σομετρήτου isometrḗtou	ῐ̓σομετρήτοιν isometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτοιν isometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτων isometrḗtōn	ῐ̓σομετρήτων isometrḗtōn
Dative	ῐ̓σομετρήτῳ isometrḗtōi	ῐ̓σομετρήτῳ isometrḗtōi	ῐ̓σομετρήτοιν isometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτοιν isometrḗtoin	ῐ̓σομετρήτοις isometrḗtois	ῐ̓σομετρήτοις isometrḗtois
Accusative	ῐ̓σομέτρητον isométrēton	ῐ̓σομέτρητον isométrēton	ῐ̓σομετρήτω isometrḗtō	ῐ̓σομετρήτω isometrḗtō	ῐ̓σομετρήτους isometrḗtous	ῐ̓σομέτρητᾰ isométrēta
Vocative	ῐ̓σομέτρητε isométrēte	ῐ̓σομέτρητον isométrēton	ῐ̓σομετρήτω isometrḗtō	ῐ̓σομετρήτω isometrḗtō	ῐ̓σομέτρητοι isométrētoi	ῐ̓σομέτρητᾰ isométrēta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῐ̓σομετρήτως isometrḗtōs		ῐ̓σομετρητότερος isometrētóteros		ῐ̓σομετρητότᾰτος isometrētótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

English: isometric

References

“ἰσομέτρητος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.